Als ik iemand op tv nog een keer komkommertijd hoor zeggen kom ik er hoogstpersoonlijk eentje in de vagina proppen, ongeacht of die persoon eentje heeft. Ik haal hem er pas weer uit als het een augurk is geworden. Ellendige tv is het wel, Knevel en van den Brink bijvoorbeeld, ik weet niet wie wie is maar ze hebben allebei een kop om op te schijten. Man, Man, Man de een weet alles beter en de andere trekt een gezicht alsof hij nog steeds last heeft nadat hij op twaalfjarige leeftijd een “bezoekje” van de priester kreeg. En als je net denkt dat het niet erger kan, nodigen ze Mart Smeets uit.
Jaja het is een ellende in Televeeland. En wat doe je als er niks op de buis is? In mijn geval chansons schrijven. Ik kreeg het commentaar van mijn medebandleden dat het allemaal wat vrolijker mocht. Omdat we namelijk bezig zijn met Killing Streak van alleen maar harde shit. Edoch, ik hou daar van.
Waar anders moet ik me ventileren, waar anders kan ik vertellen dat het af en toe helemaal KUT is. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen droeftoeterende Emo die het zo erg niet meer ziet zitten dat hij een foute lok zwart haar voor zijn oogbol heeft hangen. Of een artiest die geile wurgmastubatie als hobby heeft, zichzelf per ongeluk dood rukt en waarbij ze het vervolgens op mijn depressiviteit kunnen gooien.
Ik wil niet dood, ben niet verdrietig of zielig maar hou ervan om te zeiken. Want als je om je heen kijkt kan je vaak de conclusie trekken dat er een hoop debielen zijn die er een zootje van maken. Dat feit in oogachting nemend komen er dus teksten naar bovenbeurrelen die niet gaan over bloemetjes, bijtjes en snoeperijtjes. Maar over destructie, woede, teleurstelling of in het gunstigste geval, keiharde neuksex.
Toch zal ik de jongens een beetje tegemoet moeten komen, dus ik ga mij uiterste best doen om in de komende tijd enige vrolijkheid uit mijn zwarte hart te vissen. Daarom vandaag de zeer vriendelijk groeten
Kusjes
Retardo
Optreden voor de liefhebber
Geen opmerkingen:
Een reactie posten